Kitabi bir arkadaşımın tavsiyesi ile okudum. Iyi ki de okumuşum. Şehidimizi tanımış kadar oldum. Onun müthiş kişiliğini az da olsa öğrenmiş oldum. Kitap şehidimizin hayatında Eğirdirde başlayıp Hakkari'ye uzanan ve son bulan serüvenini anlatıyor Zorlu eğitimlerini, anılarını, kurduğu samimi arkadaşlıkları biraz duygulu biraz neşeli okudum. Okuduğum her an bir kez daha anladım ne kadar saçma sapan şeyleri dert ettigimi. Onlar bizim için birçok şeyden feragat ederken, birçok eğlenceyi, sevinci hatta hayatı kaçırırken üstelik bunların hiçbiri için söylenmezken şimdiye kadar şikayet ettiğim anlar için kendimden utandım.
Teğmen Kıvık gibi binlerce şehit verdi bu topraklar. Hepsi vatan için, bayrak için korkmadan koşarak gittiler ölüme. Kimisi daha gencecikti, kimisinin sevdası yarım kaldı, kimisinin hayalleri, kimisinin daha ufacık bebesi yetim kalıyor, kimisinin ki daha doğmamış oluyor, hepsinin hayatı bir yerlerden buruk ama bilerek seçiyorlar bu mesleği çocuklarının doğum günlerini mezuniyetlerini kaçırıyorlar. Onca eğlenceyi, onca mutluluğu kaçırıyorlar hayatta. 40 kilo mühimmatla dağ bayır yağmur çamur demeden koruyorlar bu vatanı. Her zerrelerini bu topraklara adıyorlar. Ayakları su topluyor, elleri nasır tutuyor ve hatta kimisinin yüzleri, mimikleri nasır tutuyor. Ama hepsi değeceğini biliyor. Yarım kalan hayatlarının onlarca insana hayat olacağını biliyorlar. Geride kalanların ağzında tek bir söz oluyor; “Vatan sağ olsun.” sağ olsun tabi vatan ama unutulmasınlar da bu mangal yürekli, asil kahramanlar. Unutturmayın okuyun, okutun, duyurun, hatırlayın. Kitabı okutabileceginiz kadar insana okutun. Ben öyle yapmaya çalışıyorum. Sınıf arkadaşlarımdan başladım. Şehidimiz unutulmak istemiyor. Onların yaptığı onca fedakarlık karşısında bize sadece uğruna kan döktükleri vatana sahip çıkmak ve onları hatırlamak düşüyor.
Oysa Ben Tüm Gökyüzüydüm 
Samed Poyraz
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.