Distopyadan Ütopyaya Övgüler
Okuduğumdan beri aklımdan çıkmayan o kitap. Bambaşka sorular sorduran, içten içe bildiğim bazı gerçekleri daha sert daha çarpıcı bir şekilde bana sunan o kitap... 
Charlotte Perkins Gilman cesur ve özgün bir yazar olduğunu söyleyebilirim.
Kitap, üç arkadaşın 
Kadınlar Ülkesi 'ne gelmesiyle başlar. Bu ülkede erkeklerin olmadığına inanmayan bu üç arkadaş. Bunun için ülkede bir keşif turuna çıkarlar. Kadınlar ülkesinin çokta hayal ettikleri gibi olmadığını burada ''dişi cazibe''nin olmadığını kadınların aslında alışık oldukları kadın profiline hiç benzemediğini fark eder. Ve bununla birlikte ülkede hukuk, eğitim ve sağlık hizmetlerinde büyük farklılıklar olduğunu, ülkede suç yok denecek kadar az olduğu için hukukun çok etkin olmadığını ancak eğitim ve diğer birçok alanda tahmin ettiklerinden çok daha ileri seviyede olduklarını anlarlar. Kadınların kendilerini geliştirdiklerini naif(!) ve kırılgan değil, kendilerini savunabilecek kadar güçlü olduklarını görürler.
''O çok sevdiğimiz '' dişi cazibe'' denen şeyin aslında dişilikle alakası yoktu, aksine bu, bizi memnun etmek için geliştirilmiş -çünkü bizi memnun etmelidirler ya- , erkekliğin bir yansımasından ibaretti ve bu kadınların asıl amaçları için kesinlikle önem taşımayan bir ayrıntıydı.''
Charlotte Perkins aslında Kadınlar ülkesinde daha önce erkeklerin de olduğunu ancak ülkede çıkan bir savaşta erkeklerin neslinin tükendiğini açıklar. Ümitsiz geçen uzun yıllar ardında kadınların bakire doğum yapmaya başladığını söyler. Aslında bu birçok kişi tarafından mantıksız gelse de Perkins'in bunu kullanmasının çok akıllıca olduğunu düşünüyorum. Çünkü yaşadığı Hristiyan toplumunda buna karşı çıkacak hiç kimse olmayacaktı. Öte yandan sayfalarda inşa ettiği bu dünyada yapay yollarla bunun elde edildiğini kurgulayabilirdi.
Kitap birçok açıdan değerlendirdiğimizde bile türünün öncülerinden biri olduğunu kanıtlıyor.
Günümüzde annelik ne yazık ki sömürülen bir kavram halini aldı. Bir kadın anne olduktan sonra iş hayatı ile anneliği arasında seçim yapması beklenir. Halbuki böyle bir seçime mecbur bırakılmamalıdır. Kitapta annelik kavramının hak ettiği değer verilmiş bence.
''Burada sürekli olarak uygulanan bir Annelik söz konusu.'' diye devam etti kadın. ''Kökenlerimizin kardeşliği ve sosyal gelişimimizin yüce, derin birliğinden başka hiçbir şey yok burada.
''Bu ülkede çocuklar bütün düşüncelerimizin odak noktası ve merkezidir. Gelişim yolunda attığımız her adımın onların üzerindeki, ırkımızın üzerindeki etkisini düşünerek atarız. Görüyorsunuz ya, ANNEYİZ biz.'' diye tekrar etti bu kelimeyle anlatılabilecek her şeyi anlatmış gibi.
Kitap Terry ve Jeff aracılığıyla kadınlara yapılan pozitif ayrıcalık adı altında naif ve kırılgan tüylü şapkalı, pamuklara sarılan kadın edebiyatını ve kadınları tamamıyla ya cinsel bir obje olarak ya da bir hizmetçi bir damızlık gören zihniyeti açıklamış.
''Anneler elbette ki çocukları için evde çalışırdı fakat dünya işi başkaydı, onları erkeklerin yapması gerekirdi ve rekabet isterdi.''
''Bizde her işi erkekler yapar.''.....''Kadınlarımızın çalışmasına izin vermeyiz biz. Onlar sevilir, ilahlaştırılır, onurlandırılır ve çocuklarına bakmak üzere yuvalarında oturur.''
''Jeff, Celis'in elindeki meyve sepetini alırken ''Bir kadın ağır şeyler taşımamalıdır,'' deyince kız yüzünde gerçek bir şaşkınlık ifadesiyle ''Neden?'' diye sormuştu. Tabii ki Jeff bu çevik, iri yapılı genç ormancının yüzüne bakıp da,'' Çünkü kadınlar daha güçsüzdür,'' diyememişti, zira bu kız güçsüz falan değildi. Bir yarış atına, sırf yük atına benzemiyor diye güçsüz denir mi?
Kem küm ederek kadınların ağır işler içi yaratılmadığını söyledi.
Kız önce ötedeki arazide iri taşlardan yeni bir duvar diken kızlara baktı, sonra dönüp kadınların inşa ettiği evlere, üzerinden yürüdüğümüz o pürüssüz yola, ardından da Jeff'in elinden aldığı küçük sepete baktı. ''
Her şey olağan berraklığıyla gözler önüne seren çarpıcı bir kitap.
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.