Kumadam okuduğum en güzel kitaplardan biri oldu. Çocukken uykuya geçmek için büyüklerimizden duyduğumuz birçok masal, anlatı, bir çocuk üzerinde nasıl etki bırakıp travmaya dönüşüyor, bunun bir tık üstünü okutuyor bize Hoffman. Hayalle gerçek içiçe bir anlatım, daha çok kabus ile gerçek. Çünkü karakterimiz Nathanael, Kumadam’ı uyumayan çocukların gelip gözlerine kum attığını ve gözlerini de çıkarıp kendi çocuğuna yesin diye götürdüğü korkunç biri olarak biliyor. Evdeki yaşlı kadının tanımı bu iken annesi ise öyle biri olmadığını sadece “uykumuz gelince gözlerimizi açık tutamadığımız için kum serpilmiş gibi olduğunu” söylüyor. Ama Nathanael’in bundan korkması için geçerli bir sebebi vardır, annesi “Kum adam geliyor” cümlesini söylediğinde aynı anda duyulan ayak sesleri bunu doğrular nitelikte. Ve bu duyduğu ayak sesleriyle özdeşleştirdiği bir kişi var. Öykünün tamamını anlatmadan siz okuyun bu kitabı. Şaşırtıcı bir son sizi bekliyor. Değineceğim diğer bir durum, Freud “tekinsizlik” kavramını bu öykü üzerinden psikanalizde kullanmış. Tekinsizlikteki bilinmezlik ve tuhaflıklar da kitapta görmeyi ya da gözü metafor olarak kullanmiş. Bir film sahnesinin içinde gibi, sonuna kadar gerilim ve korkuyu hissettiren akıcı bir eser. Hoffman, Alman gotik edebiyatının en önemli isimlerinden biri olarak görülüyor.

KumadamE. T. A. Hoffmann · İthaki Yayınları · 20201,137 okunma

·

108 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cigdem