Kütüphanem en büyük hazinem. Düşüncenin önünde saygıyla eğiliyorum, ne mutlu. Ben bu konuda çok egoist ve bencilim maalesef. Kitaplarım benim için sahip olduğum en değerli “mücevherlerim” kelime bulamadım bir an “pardon ne derler” :) şaka bi tarafa, yeri geliyor not tutuyorum, altını çiziyorum cümlelerin, bazen yorumluyorum, yani biraz bana özel, mahremiyetim gibi aslında, bilmem anlata bildim mi, başkası görsün istemem yani. Her şeyden önemlisi ileride evladıma bırakacağım en büyük miras. Paylaşmak elbette çok güzel ama işte ben böyleyim yapacak birşey yok 🤷🏻♀️ ileride fikrim değişir mi bilmiyorum? Zor gibi sanki🤔