Gönderi
Çocukluğumuzu, ilk gençlik yıllarımızı, yetişkinliğe doğru giden ve daha sonra hayatımızın tüm süreçlerinin her anında kendimizden bir parça bulacağımız bir kitap. Ben okurken içimin sızladığını hissettim.
Öncelikle bir kadın olarak kendimizi her anımızla, doğrularımız ve yanlışlarımızla kısacası her zerremizle sevip sarmalıyız, affetmeliyiz. Her birimiz bir kalıbın içine sıkıştırıldık, buna alışmaya çalıştık. Zorla yada gönüllü.. Kendimizi suçladık, sustuk ve yıprattık. Kimsenin bizi sevmesini, affetmesini, iyileştirmesini beklememeliyiz.
Daha çok toplumun dayattığı o zincirleri kıran ve kendine yol açan kadınlara ihtiyacımız var. Ve işte o kadınlar sayesinde kendine güvenmeyi öğrenecek ve birer birer tüm kalıpları yıkacağız. Toplumda oluşan yaraları iyileştirip bir kadın ve bir anne olarak gelecek kuşaklara da aktaracağız.
·
28 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.