Gönderi
Şeytanın laneti
Yazarın ilk ve tek romanı olan eseri geçtiğimiz günlerde okudum. Kendisiyle tanışma kitabım oldu ayrıca. Kitap toplumun değer ve yargılarına zarar verdiği iddiasıyla defalarca sansüre uğramış, birçok kez yazar tarafından düzeltilip tekrar yayımlatılmış, hatta öyle ki 1800'lü yılların sonlarında yazılmasına rağmen sansürsüz metni ancak 2000'lerde basılabilmiş...
Wilde akıcı bir üslup kullanmış, karakterlerinin konuşmaları üzerinden esere edebi bir tat da katmış. Kitapta çok güzel tespitler, altı çizilecek anlamlı cümleler olduğu kadar ön yargılı ifadeler, bazı kesimleri alaya alan, aşağılayan yorumlar da vardı. Yazarın bu sivri dilli cesur tavrı kitaptaki dikkate değer etkenlerdendi.
Eserde 3 önemli karakter var: Dorian, Basil, Henry. Ben bu karakterlerin Freud'un id, ego ve süperego kavramlarını temsil ettiğini düşünüyorum. İçgüdülerine kulak verip hazzın peşinden koşan Dorian id; akıllı ama ahlaksız olan, Dorian'i tutkularının peşinden gitmesi için akış hocalığı yapan, yol gösteren Henry ego; Dorian'ı sürekli korumaya çalışan, aşırıya kaçan sözleri için sürekli Henry'ye kızan Basil süpergo.
Tablo ile bütünleşen insan ruhu detayı, ünlü yazar ve şairlere göndermeler, mitlerden yararlanmalar romandaki diğer güzel unsurlardı. Bunlara 1-2 örnek verecek olursam Dorian'ın Narkissos ve Adonis'e benzetilmesini ve eserin Goethe'nin Faust'undan esinlendiği olgular olmasını söyleyebilirim.
Hoşça kalın, kitaplarla kalın.
·
39 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.