Keşke zihnimden silebilsem ve tekrar okuyabilsem dediğim bir kitap. Neden bu kadar geç okumuşum diye kendime sitem ediyordum ki sonrasında her şeyin vaktine esir olduğu geldi aklıma. Bu kitaptan almam gereken mesajlara tam şu anda ihtiyacım varmış. Kitap beni zihnimin derinlerinde gezintiye çıkardı, çarpıcı sorularla karşı karşıya getirip çarpıcı cevaplar bulmamı sağladı. Normal şartlarda izlediği bir filmi tekrar izleyemeyen, okuduğu bir kitabı tekrar okuyamayan biri olarak sanırım bu kitabı vakti geldiğinde bir kez daha okuyacağım. Peki ne anlatıyor bu kitap? Kitap hayatın anlamı, ölümlülük, kader, takıntı, arzu ve aşk üzerine çok başarılı bir keşfin yolculuğuna çıkarıyor bizi. Hikaye 1882 yılı Viyanasında geçiyor ve Dr. Josef Breuer (Freud'un akıl hocası) ile Friedrich Nietzsche arsında Nietzsche'nin ümitsizliğini (Nietzsche yalnızca migren tedavisi göreceğini zannediyor) tedavi etmek amacıyla başlayan oldukça sıra dışı bir hasta-doktor ilişkisini anlatıyor. Nietzsche uzun süreli bir tedaviye sıcak bakmadığı için ikili ilginç bir anlaşma yapıyor. Breuer, Nietzsche'ye hastalığının migren gibi fiziksel yönlerinde yardımcı olmayı ve karşılığında Nietzscheden ona hayatında anlam bulmasında ve bazı önemli sorulara yanıt bulmasında yardımcı olmasını istiyor. İkilinin görüşmelerinde psikanalizin temellerinin atıldığını görüyoruz bir nevi. Ayrıca Nietzsche felsefesinin bir astarını sunuyor. Psikoterapi kısmı güzeldi, Nietzscheci felsefe kısmı ise büyüleyiciydi. Görüşmelerinin sonunda ikilinin nasıl dönüştüğüne şahit oluyor ve iyileşmenin ne olduğu sorusuna yanıt buluyoruz. Okurken o kadar etkilendim ki... İkiliyle birlikte sizde zihninizin derinlerinde yolculuğa çıkıyorsunuz muhakkak. Bunların yanında kitabın bana kazandırdığı bir diğer şey de felsefe merakı. Sanırım bu konuda beni uzun bir yolculuk bekliyor. Kitapta etkileyici olan durumlardan biri de ana karakterlerin tümünün gerçek tarihsel figürler olması. Yazarın kitabın sonuna yazdığı notu es geçmeyip okursanız karakterler ve gerçeklik durumu kafanızda daha net oturacaktır. Anladığım kadarıyla yazar karakterlerin hem yaşamlarına hemde kişilik özelliklerine makul ölçüde sadık kalmış. Yazarın diğer kitaplarını da kesinlikle okuyacağım. İyi okumalar diliyor ve Nietzsche'nin kaya gibi cümlesi ile incelememi bitiriyorum, Neyseniz o olun!

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,3bin okunma

·

249 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru Arslan