Aurelius Augustinus (354-430), etkisiyle (Augustinus, "inanmadıkça anlamıyorum" diyordu!), Conterbery'li Anselmus (1033-1109), aklı arayan inancın, imanın ardındaydı. Önce inanmak gerekiyordu, İnançtan yola çıkıyordu düşünce, aklı, anlama yetisini arıyordu, (fides quaerens intellectum) ondan çok çok önceleri credibile quia ineptum est (aptalca olduğu için inanılabilir) ya da credo quia absurdum (inanıyorum çünkü saçma) denmişti. İnanma desteğini akıldan, akla dayalı düşünceden almıyordu; önce düşünüp taşınıp sonra inanmıyorduk, önce inanıyor, sonra düşünüyorduk. İnanç düşünceyi güdüyordu, itiyordu; o olmazsa, düşünce eksik kalacaktı, Augustinus credo ut intelligam, diyordu, anlamak için inanıyorum. İnanç kalkınca, anlama, düşünce duruyordu.
Sayfa 96Kitabı okuyor
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.