Krallar ve Soytarıları, Hepimiz Gökyüzü Olmak İstedik serisinin ikinci kitabı. Krallar ve Soytarıları ilk kitapta çözülmemiş ve anlaşılmamış olayları anlatarak başlıyor ve bu yüzden ilk 50 sayfada şok üstüne şok yaşıyorsunuz, böylece hikâyedeki birçok parça da yerine oturmuş oluyor. Sonrasında ise ilk kitabın bıraktığı yerden devam ediyoruz okumaya.
Ne spoiler olur ne olmaz bilmediğim için çok fazla ikinci kitaptan bahsetmek istemiyorum, sadece şunu söylemek istiyorum ki ilk kitaptan daha akıcı çünkü kafada soru işareti olmadan çat çat okutuyor kendini.
Ben bu seride en çok Arın'a yakın hissediyorum kendimi, tam olarak nedenini açıklayamıyorum ama Arın ne diyorsa doğrudur modundayım. Bunun haricinde yanlış seçim yaptığı düşünülen kişilere (spoiler olmaması için söylemiyorum) asla ve asla kızamıyorum. Bu serinin üzerimdeki garip etkilerinden biri bu oldu. Kimsenin kararına kızamıyor veya karşı çıkamıyorum çünkü hepsinin kendince haklı sebepleri var ve bence de bir noktada haklılar. İlk defa bir kitaba ve karakterlerine karşı böyle hissediyorum, bu yüzden de ayrıca bir sevdim seriyi.
N. G. Kabal'dan Saklambaç ve Sobe serisini okudum daha önce, bir de wattpad'de yayınlanan Canavarın Da Kalbi Varmış'ı okudum ki onun yeri bende çok ayrı. Kalemini ve vermek istediği mesajları veriş şeklini çok seviyorum. Böyle bir fantastik evreni kurgulamasından dolayı da zekâsına hayran bıraktı beni. Gecenin Hikâyesi serisi ve Gençlik Serüveni serisi kaldı okumadığım Kabal'dan, ilk fırsatta alıp okumak istiyorum ikisini de. Kabal ne yazsa okurum muhtemelen, parla Kabal.
