Çocukların küçüklüklerinden itibaren kötülükten nefret etmeyi öğrenmeleri o kadar önemlidir ki sadece Tanrının onu yasaklamış olması nedeniyle değil, fakat kötülüğün bizatihi nefreti mucip olmasından ötürü. Eğer çocuklar bunu küçük yaşlarından itibaren öğrenmez iseler, kuvvetle muhtemeldir ki şöyle düşüneceklerdir: Tanrı yasaklamamış olsaydı, kötülük yapmakta bir beis olmazdı ve bu durum da izin verilirdi ve dolayısıyla belki de ara sıra O bir istisna yapardı.