Birçoğumuz filmlerdeki gibi yaşarız hayatımızı. Yapımcısı, senaristi, yönetmeni ve başrol oyuncusu biz oluruz. Filmin akışını belirleyen ise seçimlerimiz olur. Menfaatimiz söz konusu olduğunda ise, hiç çekinmeden filmin kötü karakteri olabiliriz.
Hemen herkes dev bütçeli, büyük hasılatlı, her dalda
ödüllü bir film olsun ister hayatı. Buna rağmen çoğumuzun filmi, vasatın altında, birbirini tekrar eden hikâyelerden ibaret kalır. Her bir senaryo, eski, siyah beyaz bir filmin yeni oyuncular ile günümüze uyarlanması gibidir. Oysa senarist, yönetmen ve başrol koltuğu elinde olan biri için film, daha iyi çekilmeli ve daha iyi bir sonla bitmelidir.
Christopher Booker, The Seven Basic Plots (Yedi Temel Konu/Tema) isimli çalışmasında dünya edebiyat tarihinde kurgulanan eserlerin yedi temel konu etrafında şekillendiğini ortaya koymuştur. Çekilen dizi ve film senaryolarının tamamına yakını da genel olarak bu yedi temadan birini içerecek şekilde kurgulanmaktadır. Dolayısıyla hepimizin bu hayattaki hikâyesi, aşağı yukarı benzer senaryolara dayanır.
Zannedildiği gibi çok farklı değildir. Oysa bizi sadece dünya mutluluğuna ulaştıracak bir son yeterli gelmemeli, asıl film öldükten sonra başlayacak demeli ve buradaki filmimizin ancak bir ön gösterim olduğunu bilmeliydik. Bununla birlikte bu filmin tek gösterimlik olduğunu ve bir sahne çekildikten sonra olmadı baştan çekelim deme imkânımızın bulunmadığını da bilmeliydik. Canlı yayındaydık her birimiz. Üstelik yayın her an kesilebilirdi.
Belki de içinde bulunduğumuz şu an, kendimizi gösterip ispat edebileceğimiz son sahnemizdi.
Sayfa 38
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.