en sevdiğim alıntı...
Bütün dünya bir sahnedir,
Kadın, erkek bütün insanlar da oyuncular.
Her birinin giriş ve çıkış zamanları vardır.
Her insan kısa ömrü içinde çeşitli roller oynar.
Ve yedi perdeye bölünmüştür hayatı:
Birinci perdede bebektir;
Süt ninesinin kollarında salyalarını akıtarak ağlar.
Sonra sızıldanan bir okullu;
Sırtında çantası, tertemiz sabahlık yüzü ile isteksiz,
Sümüklü böcek gibi sürünerek okula gider.
Ve sonra aşıktır; fırın gibi derinden nefes alır,
Sevgilisinin kaşına türküler düzer.
Sonra pars bıyıklı bir askerdir,
Ağzında garip küfürler; kendi onuru üzerine titrer;
Çabuk kızıp kavgaya girişir;
Su kabarcığından farksız şanı şöhreti top ağzında bile arar.
Sonra da herkese adalet dağıtan biri;
Saygındır, toparlak göbeği besili bir piliçle astarlanmıştır.
Bakışları sert, sakalı usulünce kesilmiş,
Ukala bilgelikleri, herkesin kullanabileceği örnekleri
boldur.
Böylece kendi rolünü oynar.
Altıncı perde, burnunda gözlük, yanında kese, yaşlı biri;
Eskimesin diye sakladığı pantolonu
Sıska bacaklarına büsbütün bol gelir;
Bedeni kurumuş, ayağı terlikli bir soytarı halini alır.
Kalın erkek sesi, tekrar çocuk sesi gibi incelerek düdük sesine döner.
Ve son perde:
Bu acı ve aynı zamanda coşkulu hikayeyi sonuçlandıran bölümdür;
İkinci bebeklik dönemidir; tam bir unutulmuşluktur:
Gözsüz, dişsiz, hiçbir şeysiz.
Sayfa 46 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
··
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.