Önsöz
Bir öyküyü kaleme alırken önce: “Ne demek istiyorum?... diye sorarım kendi kendime. “Mesajım nedir? Ne vermek istiyorum insanlara?...”
Eğer metnin içeriğinde bir fikir filizlenmiyorsa geçeceği köprü yıkılmış bir yolcu gibi kalakalırım. Elim durur, kalemim susar...
Kurulan köprüler dostluk üstünedir, güvenlidir, sevgiye gider.
Yüreğimiz öylesine bereketli bir tarladır ki insan sevgisi der, doğa sevgisi der küçücük filizleri yaşatmaya durur her an.
Adını Sevgi Tarlası koyduğum bu kitaba ben de sevgi tohumları saçtım gönlümce. Satırlar, büyük-küçük okurlarımla aramda köprü olup sevgilerin en kutsalı insan sevgisiyle bizi bütünleştirirse mutlu sayarım kendimi.
Sayfa 3 - 4.Baskı, İstanbul 1989
·
53 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.