"Her birimiz cenneti de cehennemi de içimizde yaşıyoruz."
Oscar Wilde'ın eşsiz kaleminden bir roman, Dorian Gray'in Portresi. Okuduğum en sahici romanlardan biri. Sebebine birazdan değineceğim. Öncesinde içeriğinden bahsetmek istiyorum. Dorian, yirmili yaşlarda henüz güzelliğinin farkına varmamış bir genç. Arkadaşı Ressam Basil'in kendisinin portresini resmetmesiyle güzelliğinin farkına varan Dorian bir iç döküş ile "resim değişse de ben hep olduğum gibi kalsam" diyerek yaşlanmak istemediğini dile getirir ve bu isteği gerçekleşir. Dorian'ın somut güzelliği, çekiciliği her geçen gün artarken tuvaldeki portresi gün geçtikçe çirkinleşir. Ruhunun kötülüklere bulaşması, katı yürekli bir surete dönüşmesi portresini gitgide çirkinleştiriyordu. Dorian'ın yaşadıkları, davranışları ve duyguları arasında zıtlık oluşturur. Vicdanı ile bencilliği arasında kalan narsistik bir tükeniş misali. Onun ruhundaki lekeli izleri hepimiz takip ettik aslında. Ruhunu yansıtan tehlikeli bir haz, hırs, ruhu ele alan bir çağrı. Peki sen, kendine baktığın zaman ne görüyorsun? 
Dorian Gray'in Portresi
·
130 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.