Zor günlerin çocuklarıydılar
Kıtlıktan, salgından, çatışmalardan artakalan
Bir avuç erkeğin ve kadının var etmeye çalıştığı
Bir kuşağın devamıydılar
Bedensel yaraları yok değildi
Ama asıl ruhlarından yaralıydılar
El yordamıyla evler kurdular
Aldılar, sattılar, satıldılar
Ve mercimek kadar bebeler doğurdular
Ne anne ne de baba oldular
İliklerine kadar soyuldular
Sömürüldüler, itildiler
Onlar ki çocuklarına büyüklermiş gibi davranan
Şuursuz birer çocuktular