Anne-babalar çok severek ve büyük fedakârlıkta bulunarak yetiştirdikleri çocuklarının ruhlarına farkında olmayarak ve istemeyerek çeşitli tohumlar da atarlar: Acı, nefret, öfke, korku, panik, kıskançlık, inatçılık... Zaman zaman, attıkları bu tohumları besleyebilirler de. İşte o zaman bu duygular büyüyüp ağaç olur, kişi ağacı ıslah edemezse ileri yaşlarda iyice kökleşirler. Ancak bu tohumlar anne-baba tarafından beslenmezlerse zararsız bir şekilde kalır ve kişiyi rahatsız etmez.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.