13 Şubat 1991'de sabaha karşı, iki akıllı bomba Bağdat'ın bir mahallesinde yeraltındaki bir askeri üssü havaya uçurdu.
Ama askeri üs askeri bir üs değildi. Uyuyan insanlarla dolu bir sığınaktı. Birkaç saniye içinde büyük bir ateşe dönüştü. Dört yüz sekiz sivil kömür oldu. Bunlardan elli iki tanesi çocuk, on iki tanesi bebekti.
Halid Muhammed'in bütün bedeni yanık yarasıydı. Öldüğünü sandı, ama ölmemişti. El yordamıyla yol açarak çıkmayı başardı. Görmüyordu. Ateş göz kapaklarını yapıştırmıştı. Dünya da görmüyordu. Televizyon bu savaşın pazara sürdüğü yeni ölüm makinesi modellerini sergilemekle meşguldü.
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.