Hermann Hesse'nin okul yıllarındaki arkadaşlarından, eski dostluklarından ve okurlarından yola çıkarak gençlik döneminden bilgiler verdiği güzel bir kitap. Öykü, düşünce, günlük ve anı türündeki düzyazılardan oluşuyor. Kitabı okuduktan sonra devasa sorunların arasındaki çok basit şeylerin bile bizim için önemli olabileceğini ve bunun utanılması gereken bir şey olmadığını fark ettim. Evet dünyada her zaman bizim yaşadığımızdan daha kötü şartlarda yaşayan insanlar olacak. Ama onlara üzülmemiz için kendi dertlerimizi görmezden ve küçük görmemize gerek yok. Kitabın ilk düzyazısı olan Çalınan Bavul'u böyle yorumladım ve çok hoşuma gitti. Kitabın bazı yerlerindeki doğa betimlemeleri çok uzun ve yorucuydu. Ama dikkatli okunduğunda yorulmaya değiyor. Yazarın çocukluğa olan özleminden; varoluşu, Tao'yu ve mutluluğu sorgulayış biçiminden de etkilendim. Daha fazla ayrıntıya girip kitaptan alabileceğiniz zevki azaltmak istemiyorum. Size son olarak kitaptaki Mutluluk yazısından bir alıntı bırakacağım. "Mutluluk deyince bugün düpedüz nesnel bir şey anlıyorum ben, yani bütünlüğün kendisini, zamansız bir varoluşu, dünyanın sonsuz müziğini ve başkalarının tahminen gökkürelerinin uyumu ya da Tanrı'nın gülümsemesi diye adlandırmış olduğu şeyi anlıyorum." Hatalı bir yargıda bulunmaktan korktuğumdan daha önce hiç inceleme yazmamıştım. Ama öğrendim ki tüm hatalar görecelidir. Bu ilk incelememdi. İyi okumalar dilerim.

MutlulukHermann Hesse · Yapı Kredi Bankası Kültür Yayınları · 075 okunma

·

117 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berke Demir