Nasıl da efsunlu, nasıl da yüreğimin, aklımın derinlerine işleyen bir metin okudum, anlatmaya kelimeler yetmeyecek gibi. Sylvie Germain kelimelerin büyüsünü kusursuzca aktarıyor, durgun akan bir su iken, birden sele dönüşüyor gibiyim, çoşuyorum sayfaları geçtikçe, daha fazlasını görmek için kendimi durduramıyor, hiç ara vermek istemiyorum çünkü, gerçekten o kadar çoşkulu, o kadar etkileyici Peniel ailesinin yazgısına ortak olmak.
.
Vahşi, acımasız, zalim ve öylesine güçlü ki bu iki hikaye, aile olmanın, dağılmanın, ölmenin, savaşın, sevginin, yok etmenin ne demek olduğunu en güçlü, en sert yönleriyle, hiç acımadan aktarıyor. Zaman zaman dağılıp gidiyorum cümlelerin içinde, daha ne kadar etkileyici olabilir, damarlarımda dolaşabilir, beni bir histen diğerine sürükleyebilir diyorum, her defasında biraz daha şaşıyorum. İyi ki de Gabriel Garcia Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık kitabını yakında tekrar okumuşum diyorum, Sylvie Germain öyle güzel harmanlıyor ki karanlığı, puslu ve tekinsiz hisleri, işte diyorum şimdi tamamlandı bu puslu ritüel.
.
Etkisi öyle uzun zaman kalacak ki aklımda, her ne kadar ürkütücü, acımasız ve vahşi olsa da herkes okusun, daha çok bilsin, daha çok deneyimlesin. Çünkü, hayat her zaman toz pembe değil, böylesi karanlığı tüm duyularınızla hissedebileceğiniz metinler karşımıza her gün çıkmıyor. Okuyun, okutturun, bu zevki herkesle paylaşın. 
Amber Gece 
Sylvie Germain
·
268 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.