Ali karakterini çok seviyorum ya.
Ali Aral, nam-ı diğer Ali'm… Karanlık ve acımasız bir hayatı seçmek zorunda kalan, korkularını ve pişmanlıklarını kör bir cesaretin arkasına saklayan bir adam… Ali'm, yetimliğin acısını : Duygu'ya kan, Bekir'e can, Sedat'a yıkılmayan duvar olarak unutmuştu. Avare aşkların efendisiyken bir gün hayatına gökten zembille inen Aslı'yla tanıştığında, hayatındaki en büyük eksikliğin ne olduğunu anladı : AŞK… Fakat hayatındaki eksik şeyi yerine koymak sandığı kadar kolay olmayacaktı… Hercai arzuların ebedi aşka dönüştüğü Bir Türk Masalı daha…
"Biliyordum, onu gördüğümde yine bütün kalkanlarım bedenimi saracak ve aşık ruhumu saklayacaktım. Artık hiç değilse kendime dürüst olma vaktiydi. Aslı ruhuma işlemişti işlemesine de ben bunu istiyor muydum? Hoş, aklıma ve ruhuma girerken bana sorduğu yoktu ama korkuyordum. Hiçbir şeyden korkmadığım kadar korkuyordum."
İlk kitapta olayları Ali’nin çirkini Duygu’nun anlatımı ile okuyoruz.
Bu kitapta ise Ali’nin anlatımı ile okuyoruz.
Ali beni bu kitapta Aslıya tavırları ile bazen sinir etsede sanırım en sevdiğim karakterlerden. Annesizliği ve babasızlığı
Sedat , Bekir ve Duygu ile gideren Ali Aral hayatına Aslı’nın girmesi ile bambaşka bir adam oluyor.Korkuları geçmişi ve kendi ile yüzleşiyor.
Yanlışları , doğruları , yaptıkları ve yapmadıklarıyla Ali Aral’ı çok sevdim.
Kesinlikle tavsiye ettiğim bir seri.
•Sevilmeyi seviyordum hepsi bu...
•Duygu bizim içimizde kaybettiğimiz merhametti. Hayat bizi bir yapbozun parçalarını birleştirircesine toplayıp aynı kader birliği içine sokmaya karar verdiğinde tanıdım onu. 
Ali'm 
Işıl Parlakyıldız (Işılca)
·
101 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.