Kitabı az önce bitirdim Hadi durma kutla bu zafer senin modundayım şuan. Zafer paylaşacak kimse olmayınca zafere dönüşmüyor gibi bir son. Şimdiden spoiler diyelim zaten serinin 2. kitabı spoisiz incelemek imkansız. Başlıyorum. Adelinanın gelişimini güzel gördük. Artık görüntülerden çok insanın içine işleyen gerçekliğe acılara kimi zaman kendini kandıran illüzyonlara kadar geliştirmiş gücünü. Ve kendini o kadar kaybetmiş. Kiminiz bana kızabilir ama bu bi anti-karakterin hikayesi ve gücünün güçlülüğüyle kendi aklını kaybeden Adelinayı istediği her şeye kavuşurken izliyoruz. İnsanları “seni öldürebilirdim ama öldürmedim” diye kendi kendine bağışlıyor. Karşısındakinin bundan haberi bile yok. Savaşın ortasında karşısındakinden merhametli arkadaşça bir davranış bekliyor. Enzo’ya kavuşuyoruz ama kavuşamıyoruz da. Karşımızda yaşamaya çalışan ama ölümünü özleyen birisi var. Bu haline fazlasıyla üzüldüm. Onu kullanmak için geri getirdiler ve kontrolünden çıktığı her an bir şey yapmamasını beklediler. İki taraf da kendine çekiştirdi. Adelinaya çıkışmasa olaylar belki bu kadar çığırından çıkmazdı ama neden Adelinayı dinlesin karşındaki kendini çıkarları için kullanmak isteyen ve manipüle etmeye çalışan biri. Yeni karaktelerin girmesi dinamizm katmış. Afsuni’yi sevdim ama hiçbir zaman tam güvenemedim. Adelina Enzo yakınlaşmasına nasıl bu kadar sessiz kaldı bu konuda hiçbir şey söylemedi ya da yapmadı mı diye düşündüm ve sonuna kadar Violetta’nın son hareketini Afsuni mi yaptı acaba diye düşündüm. Değilmil tabii ki. Karakterimiz aşık ve güçlüymüş kimi zaman prens charming hareketleri varmış o kadar. Hikayemizde kimseye tam güvenemedim ya. Raffaele’in Enzoya ciddi anlamda sevgi-aşk arası bi bağının olduğunu da görüyoruz bence bu kitapta. Enzoyu korumak için her şeyi yapabileceğini, ihtişamını, güzelliğini, savaş-karışıklık ortasında bile etrafındakilerin durup onu izlemesini okumak gerçekten zevkliydi. Violettanın sonda yamul çizmesi sinir bozucuydu. Kardeşin savaşa sürüklenirken de akıl sağlığını kaybettiğini biliyodun ama çıkarlarına uyduğu için sustun. Şimdi mi aklına geldi- Raffaele’in yazıklarını okuyunca mı- onun çok da iyi durumda olmadığını, güçlerinin kendine zarar verdiği bi boyutta olduğunu anlamak için onu tanıyor olman yeterliydi. Şuanlık böyleyim bu seriye karşı ama kitabın sonuna doğru iç çeke çeke okudum çok karanlıktı. Terenin Adelina’nın kontrolüyle sevdiğini-kraliçeyi öldürmesi çok zevkliydi. Bu ara ilgimi çeken tek şey bu olay örgüsü.. Hiçbir film, oyun, sosyal mecra cık yani KAKAÖÇWÇWŞQŞS Düşüncelerim bu kadarr bakalım sonraki kitabımızda neler olucak.. Güçlü kadın karakerleri okumayı görmeyi seviyorum.. Kendinize cici bakınn

Gül CemiyetiMarie Lu · Pegasus Yayınları · 20172,177 okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.