Gidé, adını Beethoven’in altını senfonisinden esinlenerek günlük şeklinde yazdığı bu öyküde, bir İsviçre köyünde Protestan bir papaz ile doğuştan âmâ bir genç kızı sahneleyerek psikolojik analizlerini gözler önüne seriyor. Papaz, özellikle müzikal karşılaştırmalar yoluyla öyküde “Gertrude” isimdeki genç kıza dünyayı tanıtmaya çalışır. Gide'in bu öyküsünde belki de en dokunaklısı olan, insan ruhunun kendisine dayatılan yasalara saygı duymaktan ne kadar aciz olduğunu görüyoruz. Pastoral Senfoni’deki Papaz karakterinde somutlaşan içsel çatışmanın, yani erdemin talepleri ile yaşamın talepleri arasındaki kopuşun itirafını görüyoruz. Aşkın insanı nasıl değiştirdiğini ve onu çevreleyen gerçek dünyadan ne ölçüde uzaklaştırdığını; sevilenin nasıl hayatının biricik merkezi ve varoluşunun temel sebebi haline geldiğini anlıyoruz. Kaderlerini belirleyecek olan kişilikleri ve aşk algılarını ona göre tasnif edeceğimiz planı yapamayız. Ancak kesin olan ve aynı zamanda yeni kuramlar arayışının olasılıklarına kapı aralarken sonlandıran şey şudur: "Sevdiği sürece en bilge insan bile hiçbir nesneyi olduğu gibi görmez.

Pastoral SenfoniAndré Gide · L&amp;M Yayıncılık · 200612 okunma

·

93 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Mert