… Bir ağaç gelip takılıyor hayaline. Şekillendiremediği ama ufkunun alamayacağı derecede güzel ve nadide bir ağaç... Kendisine şahdamarından daha yakın hissettiği Rab, altından ırmaklar akan bu ağacın gölgesinde buluşturuyor onları. Şükrediyor.
Acının, sıkıntının, kavganın, gürültünün, ölümün, öldürmenin, insanların kuyusunu kazmanın; sevgiliden bıkmanın, sevgiliyi mutsuz etmenin, onu kırmanın, ihanetin; kısacası hiçbir çirkinliğin ve kötülüğün olmadığı böyle bir buluşma ne kadar güzeldir!