Her şeyi idrak etmeye çalışıyorum, dönüp dolaşıp hiçbir şey bilmediğimi görüyorum. Demek bahtım budur.
Birde içimde yerli yersiz, kırıcı onarıcı fazla söz var, yutuyorum. Bir yandan kimse bilmesin istiyorum. Kavgam kendimle çünkü kimin umrunda?
“Sevginin, merhametin eşiğini atlayanlar, ızdırabın gömleğini de kendiliğinden giyinirler.” -A. H. Tanpınar.
Hah, o son eşiği geçtiğimde daha güçlü bir ben olacağına inanıyorum. Nekahet dönemine girdiğimde dünyam güzelleşecek, ben beni bilmez miyim.
Vakit bizi yaşlandırmanın yanında iyileştirmek için geçiyor zannımca. Haydi kirpiklerimin alkışlama hızında akabilirsin seni tutan yok yorulmaz canavar.
Daldan dala atlamayı sevdiğimden yazılarımı eleştirmeden önce bir edebiyatçı olmadığımı bilin. Kafama göre, okumam yazmam var olduğu için : ) karalıyorum bazen. Malum yazmak için bahanesi bol insanların. Diğer bir konu ise biomda duran kabak gibi evli yazısını ‘mesaj atmayın’ alt metniyle sundum. Yoksa medeni durumumuzdan da kime ne? Gördüm ki faydasız. Bunların dışında uygulamadan istifade edebilmek, sağlıklı, ilgi çekici profilleri görmek güzel bir his. Hoş kalın, mutlu kalın : )
··
244 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.