Kirli bir tükeniş.
Durmadan, boyuna gelen doyumsuzluk,
Azalarak çoğalan acılar.
İnce olamayışlar.
Katre katre güvensizlik!
Artık içimle dışım beraberler,
düşünemez oldular.
Sonu yok ki Pina,
inan hep aynı.
Yarım kalanlar,
fırlatıp atılan yaşamlar
kırıp dökülen yapraklar.
Sonsuz gökyüzü altında vefayı
kuşlar alıp gitmiş!