Bir anda tüm aileni kaybetmek ne acı :(
- ... Çok da mutlu bir ailem vardı. Hanımım da çok güzeldi, çok düzgün birisiydi. Büyük oğlumun yüzmede şampiyonlukları falan vardı. Küçük oğlumun da çok büyük bir bilim adamı olacağına inanıyordum çünkü görebildiğim kadarıyla bilime çok meraklıydı ve iyi bir hafızası vardı. Çok mutluyduk, gerçekten inanılmaz bir aile yapımız vardı. Ankara'ya geldim, iki gün sonra defin töreni yapılacaktı, o akşam gittim gördüm. İnanılmaz bir kaza, hepsi neredeyse paramparça olmuştu. Bir tek küçük oğlum Doğa yaralı çıkmış ve televizyonlar göstermiş ama ben seyretmedim ve hiçbir zaman da seyretmek istemedim. Oradan geçen amatör bir kameraman güzel oğlumun can çekişmesini filme almış. Galiba ağzından "baba" falan gibi laflar çıkmış. Rastlantı olarak oradan geçen bir ambulansla Ankara Trafik Hastanesi’ne götürüyorlar ve orada ölüyor.
- Arabada beş kişi var ve hepsi ölüyor...
- Evet. Muhtemelen kaza sırasında eşim küçük oğlanın üstüne kapanmış çünkü parçalanmayan tek kişi küçük oğlumdu. Neyse, bu acılar içinde iken, zar zor Karşıyaka Mezarlığında altı kişilik bir mezarlık bulduk.
- Ankara'da mı defnedildiler?
- Ankara'da. Kendime de bir mezar ayırttırdım. Şu anda mezarım onların arasında. Yani içi boş bir mezar. Ne zaman dolacak bilmiyorum. Büyük bir insan kitlesi ile gerçekten büyük bir cenaze töreni yapıldı. Herkes geldi. Çocukların arkadaşları, benim arkadaşlarım. Gömdük hepsini. O gün kalbime büyük bir ateş düştü ve yanıyor. Bugün de hala yanıyor. Tarif edilemez bir ateş bu. Ama orada bir şey öğrendim; ölümün ve zamanın geriye döndürülmesi söz konusu olmadığı için yakınma ve sızlanmanın hiçbir faydası yok. Bana, kendim dışında kimsenin yardım edebilme şansı yok, ancak kendi kendime yardımcı olabilirim. Havaalanında beni psikiyatrist arkadaşım Cengiz Güleç ve diğerleri karşıladılar. Tabii bu durumda olan her insana sakinleştirici verilmesi gerekiyor ki en azından algılama eşiği düşsün. Bana da teklif edildi, "Kesinlikle" dedim, "eğer ben şu anda bir sakinleştirici alırsam bu uyuşturma anlamına gelecektir ve ben artık onu kullanmaktan kurtulamam. İzin verin kendi gücümle ayakta kalmaya çalışayım. Herhangi bir ilaç ve psikiyatrik bir müdahale olmadan bunu atlatmanın yolunu bulmam, öğrenmem lazım. "
Sayfa 350 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
82 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.