Bülbülü öldürmek günahtır.Yazarın 1956 yılında otobiyografik eserleri zamanla derlenerek bülbülü öldürmek kitabına dönüşüyor.
Kitapta ırk eşitsizliğine değinerek topluma yönelik eleştirilerini bir aile üzerinden gündeme getiriyor. Avukatlık yapan Atticus bir gün gerçekten iftiraya uğradığıni düşündüğü bir siyahinin savunmasını üstleniyor . Ancak beyazların olduğu bu semtte , bu hiç hoş karşılanmıyor. Kitabın anlatmak istediği tam olarak burda başlıyor.
Kitapta yaşanan tüm gelişmeleri evin küçük kızı Scout'un bakış açısından okuyoruz . ( Kitabın başlarında Scout'u erkek sanıyordum :D )
Çocukluğun bütün masumiyetini , insanların uğradığı haksızlıkları , mahkeme sahnelerini , arkadaşlığı, dostluğu , ırk ayrımcılığını Scout'un gözünden okumak farklı bir hava katıyor. Ayrıca Scout'un abisi Jem ve arkadaşı Dill ile yaptığı yaramazlıklar çocukluğun ne kadar masum olduğunu gösteriyor...
İşin komik yanı bu kitap ırkçılığın ne kadar kötü olduğunu vurgulamaya çalışırken ; Amerika'da pek çok okulda içerisinde " ırkçı " kelimesi geçtiği için müfredattan kaldırılıyor. Harper Lee kitabından sonra mütevazı bir hayat yaşıyor ve kendisine gelen söyleşi, röportaj gibi programları kabul etmiyor . Kitapta benim için en önemli olan şey ırkçılığı ele alması değil ; geri kalmış bir toplumda bir babanın çocuklarını nasıl yetiştirmesini çok iyi anlatmasıydı . Baba olmayı düşünen bütün erkekler Atticus ' un çocuklarına olan yaklaşımını incelemeli . İdeal bir baba figürü yaratan yazar üstüne üstlük bunu 7 yaşında bir çocuğun gözünden bize sunuyor . Kesinlikle çok önemli ve her okurun okuması gereken bir kitaptı .
