Kitabı aylarca bekledikten ve son cümleyi okuyup kapağı kapattıktan sonra belli belirsiz bir şiir cümlesi dolandı zihnimde. Turgut Uyar'ın "Ne denmelidir bilmiyorum, sevgim acıyor" dediği bir dizesi. Kitabın özeti midir bilmiyorum. Bir tarafta aşkı gözünü kör etmiş bir adam, diğer tarafta ondan beter durumda bir kadın. Bağlılık, tutku, yanılsama, gerçek ve hayal üzerine sağlam bir düşüş. Sonrası kendini bulmak çabası, ayılmak ve yola düşmek gayesi. Tarık Tufan kitaplarının en sevdiğim yanı ara ara diğer kitaplardaki karakterlere göz kırpıyor olması. Kaybolanın esas oğlanı Hakan adına çok mutluyum şimdi :) Aşıklara Yer Yok'a gelince, pişman olmayacaksınız.