"Kitap, en iyi dosttur." desek de bazen ciddi bir tehlikeye dönüşebiliyor. Çocuk kitabı deyip ellerine verdiğimiz kitaplarda yaşlarına uygun olmayan ifadeler bulabiliyoruz maalesef. Bu nedenle kızıma aldığım kitapları önce ben okuyorum, daha sonra ona okutuyorum.

Nohut Adam da kızım için aldığım bir kitaptı ve gerçekten başarılı buldum. Çocuk kitabı olmasına rağmen bir yetişkin olarak okurken çok büyük keyif aldım. Günümüzde önemini yitiren arkadaşlık, yardımlaşma, farklılıklara saygı, hoşgörü gb. değerlere vurgu yapılıyor kitapta. Saflığın, temizliğin sembolü olan çocuklarımız bazen onlardan beklenmeyecek derecede acımasız olabiliyorlar. Karşılarındaki kişinin duygularını hiç önemsemeden kırıp dökebiliyorlar. Okullarda, sokaklarda karşılaştığımız akran zorbalığı bize her geçen gün ne kadar kötüye gittiğimizi gösteriyor adeta. Vicdanını yitiren, kendisine benzemeyene tahammülü olmayan, başkasının üzerine basarak güçlü olduğunu zanneden insanlar yetişiyor.

Anıl Basılı da bu konuyu ele almış. Dış görünüşüyle diğerlerine benzemeyen, bu nedenle dışlanan, yalnız kalan Nohut Adam'ın yaşadıkları, hissettikleri anlatılmış ve her ne olursa olsun umudu elden bırakmamak gerektiği vurgulanmış. Nohut Adam tam olarak iyiliğin vücut bulmuş hali. Kendisine yapılan onca kötülüğe rağmen karşısındaki insanlar için iyilik istemekten vazgeçmiyor. Okurken aklıma, Şeyh Edebali'nin "İyiliğe iyilik her kişinin, kötülüğe iyilik er kişinin işidir." sözü geldi. Verdiği mesajlar açısından dolu dolu bir kitap olmuş. Her çocuğun zorbalığı yapan ya da zorbalığa uğrayan tarafta olma riski var günümüzde ve bence bu kitap her iki tarafa da seslenmiş. Zorbalığa uğrayanlara, "İnsanlar bazen kendini güçsüz ve mutsuz hisseder. Böyle durumlarda elinden gelen en iyi şeyin onu rahatsız eden şeylerden kaçmak olduğunu düşünür. Oysa hiçbir şeyi kaçarak çözemez. Problemler kaçtıkça artar ve daha kalabalık bir şekilde onun peşine düşer. Problemler senin peşine düşmesin, sen çözümlerin peşine düş." diye vermiş mesajını yazarımız. Kusurlarımızdan utanmamamız gerektiğini de, "Kendimle barışmaya yetecek kadar vakit geçirdim onunla. Hem bir şapkayı hayatımın merkezine koymam hata. O, sadece bir şapka. Kusur olarak gördüklerimizi örter, onları düzeltmez." gb. cümlelerle çok güzel şekilde işlemiş. Diğer taraftan zorbalığı yapanların ya da buna seyirci kalanların da zaman için zor duruma düşecekleri mesajını kitabın sonunda açıkça belirtmiş. Empati yapmak, karşısındaki kişiye hissettirdiklerini anlamak açısından önemli bir kitap olmuş. Masal tadında bir sonla bitirmiş kitabı yazar. İyiler kazanmış, kötüler kaybetmiş. Herkes ektiğini biçmiş, kınadığı dönüp dolaşıp kişinin kendi başına gelmiş. 6-10 yaş arası çocuklarınızın kitaplığına eklemenizi tavsiye ederim ancak 2. sınıfa kadar sizin okumanız gerekecektir. İnsani değerlerin farkında olan vicdanlı nesiller yetiştirmemiz dileğiyle, keyifli okumalar...