Gönderi
Tuğrul süleyman ve ben
Toplasan üç beş kişi ederdik
Ruhumuzda çocuk telaşı ile
O kilise benim o sinagog senin
"Azat buzat beni cennet kapısında gözet." diye
Kuşları umarsızca azad ederdik
Ama bilmezdik gök ve mavi bize düşman
İnsanların bu hazin şehirle birlikte çürüdüğünü
Para kazandıkmı çılgına döner
Günümüzü gün ederdik sabah akşam
Yaşam denen bu kavgada epeyce yorulduk
Çocuk bedenlerimiz insanlık denen fil ordusu tarafından ezildi
Ruhumuz her gün kaybetti kuşlarımız gibi
Ama yüzümüz her daim masumiyet tablosu
Kimseler gelmedi azad etmedi
Kuşlarımız elimizde kaldı be abi
Herşeyimizle birlikte
Yabani güvercinlere döndük..
Hala insanlığını yaşatan güzel insanlara bu kitabı tavsiye ederim keyifli okumalar dilerim
·
230 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.