Tabiata aşıksanız, ağaçları, kuşları, çiçekleri, yaprakları seviyorsanız işte bu kitap sizin için. "TABİAT HER DAİM GÜLÜMSEYEN BİR TABLODUR.EN GÜZEL RESİM TABİATTADIR.' “TABİAT AŞKI İNSANIN ÜMİTLERİNİ BOŞA ÇIKARMAYAN YEGANE AŞKTIR." Tabiat, daima gülümseyen bir anne gibidir, rüyalarımızı doldurur ve kederlerimizi dağıtır. - Victor Hugo Her cümlesini hayranlıkla okudum diyebilirim.Tabiatı seviyorsanız okuduktan sonra aşık olucaksınız demektir.Ah bu ağaçların dili olsa da konuşsak onlarla.Onların yaşamına tanık olmak, onları tanıyabilmek, anlayabilmek,hissetmek gerekir.Rüzgar çıktığında onların da üşüdüklerini, canları yandığında gözyaşı döktüklerini bilelim.Doğa her yönü ile bize mutluluk rahiyaları saçıyor.Güzelim kuşlar, rengarenk çiçekler, birbir çeşit ağaçlar ile ormanlarımız tam bir mutluluk tablosu.Gidelim tabiata, çıkalım dağlara, koklayalım çiçekleri, dinleyelim kuş seslerini...Ruhumuzu şenlendirelim. Kitap o kadar güzel işlenmiş ki insanın hayran olmaması ne mümkün.Sayfalarında ağaç resimleri, orman görüntüsü, çiçek tasvirleri var, bu o kadar güzellik katmış ki kitaba sarılasım var.İnsan bir çiçeğe, bir ağaca, bir yaprağa, bir kuşa nasıl aşk besler diye düşünürseniz; işte size tam cevabı bu kitap. Yazar o kadar içten o kadar samimi bahsetmiş ki ağaçlardan hayran olmamak elde değil. Eğer ki Tabiatı seviyorsanız, ( Tabiatı sevmeyen yoktur sanırım) hiç tereddütsüz bu kitabı muhakkak okumalısınız. Dili anlaşılır olduğu için bir çırpıda okunup gidiyor. Dikkatimi çeken yazarın en çok da "guguk kuşundan" bahsetmesi ve kestane ağaçlarını tanıtması oldu.Şiiir gibi bir tabiat anlatımı içinde bulucaksınız kendinizi.Bir ağacın,bir kuşun, bir çiçeğin bu kadar güzel anlatılması, bu kadar derinine inilmesi, doğaya olan aşkınızı daha da kuvvetlendirecektir.Göl manzarasında, ağaçların arasında resim yapma, kitap okuma aşkını hissedeceksiniz tüm hücrelerinizde.Bu güzellik ruhunuza, benliğinize işleyecektir. Huzuru, mutluluğu bulacaksınız ağaçların arasında. Bir insanın veremediği mutluluğu tabiat size sunacaktır. En yakın dostunuz bir çiçek, bir ağaç ve bir kuş olacaktır. Yeşilin içinde kaybolmak, orada nefes alıp vermek gibisi yok.Doğanın sesini dinlemek, o ritmi hissetmek ruhumuza şenlik katar. Yazar'ın araya şiir katması çok hoşuma gitti, esere ayrı bir güzellik katmış bu düşünce. Şarkıda da dediği gibi hayat sevince güzel, sevince tatlı günler, bir kuşu kelebeği, bir taşı sevin yeter. Çok beğenerek okudum, sizlerin de okumasını canı gönülden isterim. Ağaç der ki: Bir cevher, bir kıvılcım, bir düşünce gizlidir içimde, ebedi hayatın canıyım ben. Eşsizdir ebedi ananın bendeki bu cesur çabası ve eseri, eşsizdir endamım, tenimdeki damarlar, eşsizdir tepemdeki yaprakların en küçük oyunu ve kabuğumdaki en ufak yara izi. Bana özgü eşsizlikte ebediyeti şekillendirmek ve göstermektir görevim . SAYFA 11 Tek başına duran ağaçlara daha da hayranım. Yalnız insanlar gibidir onlar. Şu ya da bu zaaftan ötürü sıvışıp giden münzeviler gibi değil, yalnızlaşmış büyük insanlar gibi, Beethoven ve Nietzsche gibidirler. SAYFA 11 Üzgün olduğumuzda ve hayata katlanamadığımızda bir ağaç şöyle konuşabilir bizimle: Sus! Bak bana! Yaşamak kolay değil, yaşamak zor değil. Bunlar çocuksu düşünceler. Bırak konuşsun içindeki Tanrı, o zaman susacaklar. Yolun seni anandan ve yurdundan uzaklaştırdığı için endişelisin. Ama attığın her adım, her yeni gün seni anana yaklaştırır. Orası ya da şurası değildir yurdun. YURT YA İÇİNDEDİR YA DA HİÇBİR YERDE. Yollara düşme özlemiyle kederlenir yüreğim, akşamları rüzgârda uğuldayan ağaçları duyduğumda. Sessizce, uzun uzun dinlerseniz, bu özlemin esası da anlamı da çıkar ortaya. Sanıldığı gibi acıdan kaçıp gitme arzusu değildir bu. Yurda, ananın belleğine, hayatın yeni kıssalarına duyulan özlemdir. Eve götürür insanı. Her yol eve götürür, her adım doğumdur, her adım ölümdür, her mezar anadır. Böyle uğuldar ağaç, çocuksu düşüncelerimizden ürktüğümüz akşam vakitlerinde. [...] Ağaçları dinlemeyi öğrenen, ağaç olmayı arzulamaz artık. Kendisi dışında başka bir şey olmayı arzulamaz. Yurt budur. Mutluluk budur.” Hayır, ılık sabah saatinde, kum saati ile solgun yaprak arasında, başka zamanlarda hayranlık duyabildiğim akılla ilgili bir şey bilmek istemiyorum, ben fani olmak, çocuk olmak, çiçek olmak istiyorum. SAYFA 91 Hiçbir şey daha kutsal, hiçbir şey daha mükemmel değildir güzel, güçlü bir ağaçtan. SAYFA 11 Latif ve narin ne vardıysa içimde, Hoyratça kırdı geçirdi dünya, Memnunum, barışığım yine de, Sabırla yeni yapraklar veririm Yüzlerce kez kırılmış dallarımdan Ve tüm acılara rağmen hala Aşığım ben bu divane dünyaya. SAYFA 80

AğaçlarHermann Hesse · Kolektif Kitap · 20193,616 okunma

··

142 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem AYYILDIZ