ahd / عهد
Yere ve göklere sığmazsın ama kalbimdesin
ben Sana ta o zamandan evet evet evet dedim
Hatırladım "Ol" dendiğinde duyduğum sesi
hatırladım verdiğim ahdi, bana üflediğin nefesi
kalbin samimiyetini ölçebilecek yalnız Sensin..
Tart kalbimi, kabul et şehadetimi, kabul et beni..
O kadar ki hatırladım
kalbimin sidresinde bana Rabbim katından verilen aşkı tanıdım
aşktan da önce bana malûm kılınanı hatırladım
yine de bir aşkın çilesinde aydınlandı karanlıklarım
hükümlerin de üstünde hüküm verenin hükmünü hatırladım..
"göğü kandillerle donatan"
"geceyi gündüze gündüzü geceye katan"
"durur gibi göründüğü halde dağları yürütüp duran"
Sensin..
"gizli de açık da olsa kalplerde olanı ve nefsimin bana fısıldadıklarını"
"bütün işlerin dönüp dolaştığı ve kendisine vardığı"
Alemlerin Rabb'isin..
Yûsuf ile Züleyha
·
25 görüntüleme
insan daha varlık sahnesinde vücut bulmadan önce, hayatının en büyük ahdini en büyük sözünü alemlerin Rabb'ine vermiş, böylece büyük bir emanet ve ağır bir sorumluluk üstlenmiştir..
Günlük hayatın akışı içinde verdiğimiz sözlerden, nikahta eşlerimize verdiğimiz söze ki bu manevi boyutuyla bir misak, hukuki boyutu ile bir akit, ahlak boyutuyla ise bir ahittir. Her söz sorumluluktur ve verdiğimiz her söze karşı ahde vefamız, aslında Allah'a verdiğimiz söze sadık kaldığımızın bir göstergesi değil midir..?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.