Bu kitabı bitirir bitirmez Twitter’da paylaşmıştım “başlarken hiç ummazdım ama okurken ağladım” diye. Kitapla ilgili bir tek bunu söylemek istedim. Okurken kolay kolay ağlamam bir de bu kitap öyle ağlatan türlerden de değil. “Bir tek bakış”oldu beni ağlatan. Hala gözümün önünde o bakış, okuyanlar anlayacaktır belki. Sayfa 89’da “Artık kimseden bir şey istemeyen birinin gözleriydi onlar.” Kitap kadının kocasını alnının ortasından vurmasıyla başlıyor. Sonra geriye dönüşlerle evlilik öncesinden başlayıp nasıl böyle bir sona gelindiğine tanıklık ediyor okur. Tek tarafın sevmesiyle hatta sevdiğini sanmasıyla ne kadar yürüyebilirse bir evlilik o kadar yürüyor. Üstelik arada bir sadakatsizlik durumu da var. Muazzam yalın bir anlatım, okurken empati kuramıyorsunuz. Aşık Kadınlar (E. Jelinek) da böyleydi. Bir soğukluk hakim hem karakterde hem ilişkilerinde hem üslupta ama buna rağmen etkileyici. Başarısı da buradan geliyor bence, bu yalınlıkla bu denli sarsabilmek. Ayrıca “İşte Böyle Oldu” o kadar güzel bir isim olmuş ki kitaptaki her şey bu kayıtsızlıkta hakikaten. Cem Alpan’la Çağdaş Edebiyatı Okumak Atölyesi’nin Ocak ayı kitaplarından biriydi. Sayesinde güzel bir kitapla tanışmış oldum teşekkür ediyorum. Eh tabii ki öneriyorum. :)

İşte Böyle OlduNatalia Ginzburg · Can Yayınları · 2022842 okunma

·

479 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cansu