Zweig'ın eserlerini okudukça Viyana ve Berlin'de uzun yıllar aldığı felsefe eğitimlerinin kalemine olan etkisini açıkça görüyoruz. Ülkesinde olduğu kadar Almanya'daki etkisi onu Avrupadaki düşünsel birliğin bir parçası haline getirdi. Ancak 1930'lara gelindiğinde iktidar olan Nazi devrinin yaktığı eserlerin başında Zweig'ın eserleri vardı. Evinin basılması ve silah aranması üzerine ülkesinden kaçmak zorunda kaldı. Yazarın yahudi olması bu işgale yeterli bir sebepken diğer sebebi yazarın Avrupa'da bir diplomatik hava yaratmış olmasıydı.
İşte o yıllarda ve o atmosferde Brezilya'da kaçak yaşarken yazdığı bu eser, insan üzerinde psikolojik analizler içerirken, faşizmin insan ruhu üzerindeki etkisini ve bu baskının bireyde yarattığı korkunç sonuçları ele alır.
Yazar zaten bir süre sonra Avrupa'yı tamamen etkisi altına alacak olan Nazi işgali ve cinayetlerinin ürpertisi ile karamsarlık çukuruna çekilecek, yaşadığı düş kırıklıkları ve korkunun yarattığı güçsüzlük ile eşiyle beraber yaşamına son verecektir.
Yaşamı boyunca edindiği ruhsal birikimleri Satranç'ta ortaya çıkarmış olan Zweig, karakterini dış dünyadan tecrit edip kendi iç dünyasına sürgün ediyor. Böylece insan ruhunun zaman ve mekan kavramından uzak bir hiçliğin içinde nasıl eridiğini, psikolojisinin nasıl yerle bir olduğunu en çıplak haliyle bize gösteriyor.
