Evrimsel açıdan haset her ne kadar insanın kendisini geliştirmesi için itici bir duygu olarak tanımlansa da bazılarımız için kendini geliştirmek için değil de -ne yazık ki- başkalarına çelme takmak için motive edici olabiliyor. ‘Onda var, bende de olsun‘ değil de, ‘Bende yoksa onda da olmasın‘, sıklıkla karşılaştığımız bir düşünce biçimi. Sahip olduğu şeylerden dolayı haset hissedilen insanın arkasından ileri geri konuşmak, onu azımsamak, eğer çekici bir insansa sahip olduğu görüntünün yaptırdığı estetiklere bağlı olduğunu iddia etmek ya da ‘Güzel ama aptal‘ ya da ‘Güzel ama fazla flörtöz’ gibi söylemlerle zekasına ya da kişiliğine çamur atmak, eğer o kişi başarılıysa bu başarının bir torpile dayandığına inanmak; özetle insanın kendisini rahatlatması için haset duyduğu diğer insanı kötülemesi ve kendi durumunu iyileştirmek için hiçbir şey yapmaması, olduğu yerde sayarken mutsuzluğunun sebebini başkalarına bağlaması ve dolayısıyla kurban rolünde kalmayı seçmesi –maalesef- hayli yaygın. Bu durum evrimsel psikoloji bakış açısından daha çok psikopatoloji alanı içinde değerlendirilebilir.