En sonunda, "Efendim," dedim, "bir sürgünün huzuru, bir günahkârın tövbe getirmesi hiçbir zaman başka bir insana bağlı olmamalıdır; çünkü insan denilen şey ölümlüdür. Sonra, filozofların bile yanlış düşündüğü, dindarların bile kötülük yaptığı da görülmüştür. Bir insan, ruhunun dirliği için hiçbir zaman başka bir insanoğluna güvenmemelidir. Dünyada hata işleyip acı çekenler doğru yola dönmek için güç, acılarını giderebilmek için şifa arıyorlarsa gözlerini daha yükseklere çevirmelidir."
Sayfa 307 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
·
137 views
↳
"Ama Tanrı'nın bu iş için kullandığı bir araç gerekmez mi, Jane? Artık bilmeceli konuşmayı bırakalım. Bunca yıldır sefahat, huzursuzluk içinde, bedensel zevkler peşinde koşan ben, en sonunda beni iyi edebilecek şifayı bulduğuma inanıyorum. Tanrı bana bir insan kılığında gönderdi bu şifayı. Bu insan da..." (syf.307)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.