Batı neyimizi kıskanacak diyorlar. Sadece mal mülk, teknoloji ve güç kıskaılnmaz ki...
Güzellik de kıskanılabilir, elden giden yani kaybedilen de kıskanılabilir. Başka dostluklar ve yeni meziyetler edinilmesi, dik duruş, özgüven hatta özveri bile kıskanılabilir.
Batı bu ülkenin Suriye'de, Afrika'da, Libya'da, Akdeniz'de elde ettiği başarıyı da kıskanabilir. Var gücü ile desteklediği teröre darbe üstüne darbe vurmasını da kıskanabilir.
Batı bu ülkenin içeride ve dışarıda bunca uğraşa rağmen ayakta durabilmesini, Dünya'da kurdukları şer düzenine yüksek sesle karşı koyabilmesini de kıskanabilir.
Siyaseti ve hükümeti geçtim, halkın her gerektiğinde tereddüt bile etmeden tek yumruk olabilmesini kıskanabilir.
Bakir sayılacak derecede barındırdığı yer altı zenginliğini, sadece kaynak olarak bile olsa geleceğin potansiyel enerji devi oluşunu, coğrafi konumunu, pek kullanmasalar da insanının kıvrak zekasını, şanlı tarihini, gerektiğinde canı pahasına gösterdiği cesareti ve verdiği mücadeleyi, örfünü adetini, hatta toprağını havasını suyunu ve güneşini bile kıskanabilir.
Bir zamanlar mermisini bile ithal eden bir ülkenin artık kendi silahını, uçağını, gemisini, arabasını üretmesini, turizm ve ihracat gelirinde kendi rekorunu her gün yeniden kırmasını, küresel krizlerde etkileyici ve belirleyici rol oynamasını, istihbaratta ve orduda dünya devleri ile yarışır hale gelmesini, dış siyasetini artık kendi çıkarları doğrultusunda belirleyebilmesini, yeri geldiğinde restini çekebilmesini de kıskanabilir.
Kıskanmak bir yana hem İslam Birliği, hem de Türk birliği için lokomotif olabilecek konumu ve duruşundan korkuyor da olabilir.
Kıskanmak için binlerce sebep sayılabilir ama bütün bunları yok sayarak, kalkıp bunu sadece rakamlara indirgemek de o kıskançlığı içten içe desteklemek ya da daha iyimser bir bakışla; gerçekten bazı şeyleri hakkı ile idrak edememek olur.
Batı kıskanmadiğını neden kıskaca alsın ki...
Kays Mahfi