Hayat adil değildir: Çocukluklarında acı çekmiş kişiler yetişkinliklerinde de en çok acı çeken kişiler olurlar; üstelik, çocukluk koşullarıyla ürkütücü bir benzerlik gösteren senaryolar yaşayarak. Yaşadıkları yaralanmalara bir de aşağılanmaları ekleyecek şekilde, yetişkinliklerindeki durumlar, kendi ürettikleri durumlar olarak görünür dışarıdan gözlemleyen kişilere; ancak bu, kendilerinin bilinçli deneyimlerinde çok nadiren böyledir.
Sayfa 318Kitabı okudu
·
563 views
Tekrarlayıcı örüntüler hepimizin davranışlarında bulunur; birey güvenli ve onaylayıcı bir çocukluk yaşayacak denli şanslı olmuşsa, kişisel şeması pek göze çarpmaz, çünkü bunlar, hayatın sunduğu gerçekçi imkanlarla bir hayli uyuşmaktadırlar ve duygusal açıdan olumlu durumlar üretirler genellikle. Birey korkutucu, ihmal veya suistimal edildiği bir çocukluk yaşadığında ise, bu koşulları, psikolojik açıdan hakimiyet altına almaya çalışmak için yeniden yaratma ihtiyacı, sadece gözle görülür bir hal almayabilir, aynı zamanda, trajik bir hale de gelebilir.
-Syf 319
Çok doğru, çocukların gelişiminde meydana gelen özgüvensizlik, sevgisizlik ve yalnızlık gibi oluşumlar tamamıyla geçmişinin bırakmış olduğu izlerdir. Küçük bir çocuğa “sen çocuksun yapamazsın, bırak taşıma tabakları kırarsın, o suyu dökersin” vb yaklaşımlar çocuğun kendisine olan güvenini körükler. Aynı zamanda çocuk yaşta çekilen acılar ilerleyen zamanlarda insanın korkularının temelini oluşturur. Çocuklarda sevgisizlik oluşumunu önlemek ve aileden uzaklaşmasını engellemek için, onların yapmış oldukları hatalarda azarlamak yerine, dertlerini anlattığında onları geçiştirmek yerine, bir arkadaş gibi yoldaş olup öğüt vermek gerekir. Her yeni nesil eskisinin eseridir.
Halk dilinde: alışmış kudurmuştan beterdir. 
Seymaa
Yazarın ilk cumlesindeki yorumuna katılmıyorum . Sebebi beyin statik bı organ değil ki geçmişte çocuklukta dahil yaşanan olumsuzlukları hayat boyu devamlı yaşatsin.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.