Lambayı söndürmeden balkona çıktım.
"... gibi kar
düşer düşer ağlar..."
Oturdum balkonda iskemleye.
Havada çıt yok.
Karanlık bembeyaz.
Uykudayım sanki.
Sanki çok sevdiğim bir insan
korkarak beni uyandırmaktan
yumuşacık dolaşır etrafımda.
Üşümüyordum
Kederim
Bu fotoğrafları ve paylaşımı depremden önceki gün çekip paylaşmıştım. Meğerse bu şehrin virane olmadan önceki son güzel günüymüş. Oysa kar ne çok yakışmıştı Malatyaya. Sonrası kocaman bir acı...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.