Akutagawa izlediğim animeden ötürü merak uyandıran bir yazardı benim için ancak hikâyelerini okuduktan sonra kendisine daha farklı bir sempati duymaya başladım diyebilirim rahatlıkla~
Elimdeki kitapta dokuz hikâye bulunuyor ve hikâyelerin geneline baktığımda içinde yaşadığı dönemin baskısını hissettim desem yeridir. Öyle ki bir yanda "Tütün ve Şeytan" hikâyesindeki gibi adeta bir şeytan gibi sinsice toplumun içine giren farklı bir kültür var. Bir yanda yıkılan ve değişen gelenekler, "Oyuncak Bebekler" hikâyesinde olduğu gibi elden yitirilen değerler var. Başka bir yanda ise "Raşomon" ve "Çalılıklar Arasında" hikâyelerinde görüldüğü gibi başkasına karşı hissizleşen ve sadece kendini bakış açısıyla bakan, kendisini düşünerek bencilleşen bireyler var. Akutagawa da toplumda gördüklerini yansıtmış bir şekilde ve bunu yaparken bu durumun onda yarattığı çöküntüyü de okuyucuya sunmuş aslında..
Kısaca sonu olmayan ama tam da olması gerektiği olan güzel hikâyelerdi hepsi ve neden bilmiyorum ama hikâyeleri okurlen Stefan Zweig aklıma geldi. Onun yaşadığı döneme dair bıkmışlığını, "iyi günler" için umudunu yitirişini ve en sonunda vazgeçişini hissettim Akutagawa'da.
Stefan Zweig 
Ryunosuke Akutagava
·
318 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.