"İnsan kaybedene kadar sahip olduklarının değerini bilemiyordu. Çölde susuz kalana kadar bir bardak suyun, kıtlık görene kadar bir lokma ekmeğin, soluksuz kalana kadar derin derin nefes almanın ne kadar kıymetli olduğunu anlayabilmek önemliydi. Oysa hangi insan bir gün öleceğini düşünerek yaşıyor, hangi zengin ya da fakir arzularına ve hırslarına engel olabiliyordu ki?"
Sayfa 104Kitabı okudu
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.