Bu eser, bir başkaldırının tiyatral dışavurumudur. Tiyatro dönemi yansıtmak için bence de oldukça kuvvetli bir yol. Anton Çehov 'da dönemin Rusya'sının sosyal sorunlarını, feodal düzen geçişini, insanların makyavelist ve materyalist yönlerini, kültürsüz ve eğitimsizliğin olası sonuçlarını, öte yandan her sınıftan karakter yaratarak, sınıf ayrımını bu şekilde resmetmesi de ustalığını kanıtlar niteliktedir. Soylu bir ailenin finansal gücünü kaybedişi yoluyla birçok sosyal probleme odaklanmıştır Çehov. Andrayevna, soylu sınıfın ve feodalitenin çöküşünü simgeler. Lopahin ise yaptıkları ile bize materyalist bir karakter olduğunu gösterir. Kendisi soylu bir aileden gelmiyor. Ama sosyal yapının dengelerinin değişimini gösterir. Sonradan burjuva sınıfına dahil olma çabası içerisindedir. Lopahin kapitalizmin sinyallarini veren bir karakterdir. Trofimov ise anti-kapitalist düzeni simgeler. Eğitimi, aydınları ve kültürün önemi bu karakter ile verilir. Firs ise Trofimov'a taban tabana zıttır. Bağnaz, değişime kapalı ve oldukça gelenekseldir. Geleneksellik ve bağnazlık gelişimi engeller ve gelişimin en büyük handikaplarından biridir, kuşkusuz. Kitabın adı da belli mesajlar içerir. Vişne bahçesi Andrayevna için oldukça önemlidir. Ona eski zamanları, çocukluğunu ve elbette ki eski gücünü hatırlatır. Bu bağlamda, Vişne bahçesinin aslında feodalitenin, sınıf ayrımının, eski düzenin bir motifi olduğunu söyleyebiliriz. Eskiden zengin ve güçlü olan bu ailenin ise Vişne bahçesi için bu kadar diretmeleri, sosyal dengenin değişmesine, toprak sahibi-köle düzenine bağlı kalma isteklerinden geliyor olabilir. Fakat, en nihayetinde, vişne bahçesi satılıyor üstelik bu vişne bahçesini sosyal dengelerin değişmesi sonucu zengin olan ve burjuvazinin bir parçası olan ve zamanında ebeveynleri hizmetçi olan Lopahin satın alıyor ve bahçedeki ağaçları kesiyor. Bu Rusya'daki düzenin değiştiğinin en büyük ve bariz sinyalidir. Düzen değişiyor değişmesine de, daha iyi bir düzen mi geliyor? Elbette hayır... İnsanların güç, para, toprak hırsı materyalizme, kapitalizme, emek sömürüsüne ya da bir çeşit sınıf ayrımına sebep oluyorsa bu değişimler yalnızca başkalaşım olur. Zeminde sorun yine aynı kalır... Sınıf ayrımına sebep olan tüm her şey için, sosyal dengeleri çok katı çizgilerle çizen gerekçeler için minicik bir Aşık Veysel sözü eklemek istiyorum: "Beni hor görme kardeşim Sen altınsın, ben tunç muyum? Aynı vardan var olmuşuz Sen gümüşsün, ben sac mıyım?" Başkalaşımların, pozitif değişimlere evrilmesi dileğiyle... Sevgiler,

Vişne BahçesiAnton Çehov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201615,8bin okunma

·

114 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Neslii