Suyun Taşa Dönüştüğü An
Baska hiçbir şeyi değil, yalnızca kendi varlığımı hissediyorum,
Hayatla ölüm birbirine değiyor.
Annemi hatılıyorum, her yalnızlığımda hatırladığım
gibi,
Onun sözlerini, gülümsemesini...
Onun ölümünü.
Kendi ölümümü hatırlıyorum.
Bütün korkularım terk etti beni.
Gençliğimde muhtaç olduğum, büyüttüğüm, tenimde taşıdığım korkular, artık onlara ihtiyacım olmadığını bildiklerinde gittiler.
Annemle gittiler, benle gittiler.
Kar yağıyor.
Sahil sakin ve sessiz.
Kristal tozları uçuşuyor.
Gövdeleri buzla parlayan ağaçlar suskun.
Artık dönmeliyim..
Sayfa 89Kitabı okudu
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.