Öz'ün olmamak çok fazla acı verdiğinde,
Öz keşfediş hayatileşir.
Öyle görünüyor ki bir süreliğine, kendi gerçek doğamızdan ayrı, sürgünde yaşayabiliriz. Ne de olsa hayatın oyunudur bu. Aslında, bunu yapamayız. Bunu sadece hayal edebiliriz veya var olduğuna inanır ve kendi kurgumuzdan dolayı acı çekeriz. Böylesi bir sürgün, boşluğun kendisini unuttuğunu ve sadece rüzgar olduğunu hayal ettiğini söylemeye benzer. Aslında esen sadece rüzgar iken, boşluk kendisinin estiğini hayal eder, ne yanılgı ama. Rüzgâr esmediğinde, boşluk tekrar boşluk 'olur' mu? Boşluk, hiç değişmeyen değil mi? Rüzgar, var ya da yok, bu boşluğu niye ilgilendirsin ki? Keza, sadece bir kişi olduğunu hayal ettiğinde, bir kişisindir.kisi olduğuna inanmayı bıraktığında, ne bir kişi vardır ne de karışıklık. Rüzgâr esmediğinde, rüzgardan bahseden kim?
Bunların hiçbiri değilsin. Ey İlahi Farkındalık.
Sayfa 77Kitabı okuyor
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.