hayır çok kötü bir kelimeydi geldiğim evde
hayır daima ayıplanarak karşılanırdı
her şeye itaatkârca evet diyen
uslu çocuklar olana kadar
böylece çıktı dağarcığımızdan
silindi bedenimizden
ve üzerime çıktığında
her bir zerrem reddetmek istedi onu
yine de hayır diyemedim kurtarmak için kendimi
haykrmak istediğimde
benden çıkan tek şey sessizlik oldu
oysa hayır sözcüğü vuruyordu
yumruğunu damağıma sertçe
çıkarmam için onu
ne bir çıkış işaretim vardı
ne de bir yangın merdiveni kurmuştum
bir döşeme kapağı da yoktu hayır için
kaçıp kurtulabileceği
tüm anne babalara ve ailelere
sormak istiyorum bunu
ne önemi var itaat etmenin
bana ait olmayan eller
içimdeyken
- reddetmeyi çocukken öğrenmediysem büyüdüğümde
nasıl yapabilirim