Arafta kalmış insanların öyküleri…
Niye bu kadar anlayışsızdı insanlar birbirlerine karşı? Niye sırtlan gibi dişlerini gösteriyorlardı?
Merhaba kitap dostlarım
Zülfü livaneli’nin tek hikaye kitabını size tanıtmak istiyorum. 70li yılların sıkıcı kasvetli ama umudun hep olduğu zamanlarda yazılmış.aslında “arafta” kalmış insanların hikayeleri. Sürgün,göç, yalnızlık,çaresizlik… hikayelerin sonu da arafta kalıyor. Ama gözlemler betimlemeler o kadar güzel ki.. yaşar kemal kalemi tadında bir kitap. Zaten kitabın ismini de yaşar kemal veriyor. Halk arasındaki yanlış söylene gelen haliyle arafta kalmak değil arafatta kalmaktan geliyor kitabın adı da..
bu kitabı okurken gerçek insan hikeyeleri çok doğal bir şekilde anlatılıyor. Bazen hepimiz arafta kalıp bir boşlukta hissederiz. Yalnız olmasak da yalnız hissederiz.sürgüne gönderilmesek de gönlümüzdeki duygular sürgüne gider… okurken bir çok şeyi yazarla birlikte sorguladım.. ben kitabı çok beğendim ve size de tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar diliyorum…
Çiçek açan hayatın dilidir şiir.
Hayattan ve kalbimden bütün izlenimleri süzüp bir damla gibi dökmeliyim, anlıyor musun? 
Arafat’ta Bir Çocuk 
Zülfü Livaneli
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.