Şimdi öyle bir çığlık atacaktım ki, ne duyan sessiz duracaktı..Yeni bir plan, yeni bir hayat.
Defalarca, attığım çığlıkları yüreğime sıkıştırıp geceye armağan etmiştim ama bu sefer olmayacaktı. "Ne görüyorsun?"
"Hiçbir şey, karanlık."
"Bazen görmek için," dedi dudaklarını kulağıma yaklaştırarak.
"Işıkları yakman gerekli."
