Bende Adana'da olan bir depremzedeyim.Hayatımda ilk defa böylesine bir depremin içinde bulunduğum için o kadar büyük farkındalıklar kazandım ki.Hayatımız incecik bir ipin üzerinde sallanıyor.Lütfen her zerresini iyi değerlendirin.!Hayatımda yaptığım her şey de,belki yarın yapamayacak hâle gelirim diye adımlar atmaya çalışmıştım.Her hastalıkla karşılaştığım da, belki bir gün bugün elimde olanları kaybederim korkusuyla, yapabildiğim ne varsa yapmıştım.Fakat ölüm de olsa,bazı haklar helal edilmez.! Bu dönemde arkanızda olmayan, arayıp sormayan, kim varsa bırakın olmasınlar.! Sıcacık yatağında yatarken,sizi düşünmeyen kim varsa gitsin hayatınızdan.Sizin uğrunuza savasmayan kim varsa, silin o insanları yaşamınızdan.Adana'daki depremde ilk yıkılan evler maalesef bizim mahallemizdeydi,işin ciddiyetini anlayamadan enkazlar içinde bulduk kendimizi.iki büyük depremde de evdeydik,bir an olsun gerçekten düştüğümüzü hissedip;"biz gerçekten gidiyoruz dedim." İnsanların çığlıkları ve içeride açık olan canlı yayında,bizim mahallemizin deprem hâli...Korkunç bir anın içinde yuvarlanıyorduk.Hayatınızın ölüm ile olan o yüzleşme kısmına geldiğinizde, hiçbir şey düşünecek haliniz kalmıyor.Evin içindeyken tek emin olduğum,binanın yere yaklaşmış olduğu ve buradan sağ kurtulamayacağımıza emin olmamdı.Evden nasıl kaçtığımızı bilr hatırlamıyorum.Çadırda kalıyoruz ve size tek diyebileceğim, nolur bugünleri unutmayın.! Yardım edeni etmeyeni, unutmayın.! Yanınızda olanları unutmayın.! Nolur direnin, bu düzeni değiştirin.!