140. Saat. Yüreğimin içinde bir kuş çırpınıyor. Sanki hâlâ yaşayanları hissettiriyor. Hâlâ sağ çıkıyor insanlar. Çocuklar. Bebekler. Yaşlı teyze ile amca. Kepçeyi sürerken gözlerini gördükleri adam. Ya parlamasaydı gözlerin. Allah'ım. Rabbim. Vallahi acizliği iliklerimde hissediyorum. Ben bu gözlerle gördüklerimi unutmayacağım. Onlar yaşadıklarını. Allah'ım hepimizi sınıyorsun. Aklımızı, fikrimizi. Zikrimizi. İmanım bile sorguda benim. Allah'ım sen yardım et. Sen istersen her şey oluyor. Ben bugün insanlığımdan utanıyorum. İnsan olmayı öğreniyorum. Her şeyi veren sensin. Öğreten de sensin. Alan sensin veren sen. Bu tedbirsizliğin kurbanı olduk. Kaderin insanın çabasına bağlı olduğunu unuttuk. Acizliğin, fakirliğin en içindeyiz. Rabbim. Allah'ım sen yardımını esirgeme. Hatme yardımcı olan herkesten Allah razı olsun.

Kur'an-ı KerimKolektif · Seda Yayınları · 201267 okunma

·

233 görüntüleme

kadriye er

@kadryer ·

12 Şubat 2023 02:06

Amin.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren