Malec hem dizide hem de kitapları okurken favorimdi. Mükemmellerdi. Cassandra Clare'in önerdiği okuma sırasında Camlar Şehri'den hemen sonra geldiğini öğrendiğimde Düşmüş Melekler Şehri'ne başlamak üzereydim, isabetli oldu. Kitapta olmasını beklemediğim çok güzel anlar vardı. Magnus'u daha da tanımamı sağladığını düşünüyorum ve Alec'i de elbette. Puanım 4,5/5 Malec'in tatili, Avrupa, Roma ve Magnus'la alakası olan geçmişinden gelen bir tarikat... Konusu mükemmeldi kitabın. Yine Ruelle, en çok da War of Hearts dinleyerek okudum kitabı. Shadowhunters evreni hakkında çok daha fazla bilgi sahibi olmamı sağladı bence kitap. Magnus'un Alec yüzüne düşen saçını düzelttikten sonra başını eğip gülümsemesi çok tatlıydı. Magnus bu kez gerçekten de belki yüzyıllar süren hayatında ilk defa çok güzel seviliyor... Tessa'yı başta okurken sevmiştim. Will, James gibi haklarında az çok bir şeyler bildiğim karakterlerin bahsinin geçmesi çok güzeldi. Bunun ardından Mekanik Melek kitabına baktım. Eski nesil Gölge Avcılarının olduğunu, Magnus'un varlığını vesaire biliyordum ama Tessa'nın başrol olması bir şok oldu. Bu evrene Mekanik Melek ile devam edeceğim, bu yüzden kısa bir ara vermek zorundayım Gölge Avcıları. İlişkilerinin gelişimini okumak mükemmeldi. Magnus en sonunda evini bulabildi. Alec'in yıllar boyunca dünyada böyle hisseden tek kişi olduğunu sanması ve o yıllarda Izzy'nin her şeyi bilse de onun yanında olması... Izzy sen gerçekten mükemmelsin. Partiyi okumak Raphael gelene kadar sıkıcıydı, yalan yok. Ama Raphael... Magnus ile yakın olduklarını vesaire biliyorum elbette ama onun partide ortaya çıkacağı aklıma hiç gelmemişti. Daha önce de dediğim gibi Raphael'e bayılıyorum. Favori vampilerim arasında ilk üçte kesinlikle. Kitap boyunca Magnus'un ölümsüz hayatını en güzel yansıtan etkenlerden biri de şehirler oldu bence. Paris, Venedik, Roma ve son olarak serinin başlangıç durağı New York... "Bütün yollar Roma'ya çıkar." sözünün böyle güzel kullanılmasını beklerdim zaten Cassandra Clare ve Magnus'tan da. Kırmızı Büyü Yazmaları... Tarikat, Asmodeus falan filan derken baya fiyakalı bir şeyler bekliyordum. Magnus'un, Büyük Zehir'in emirleri... Beni hem çok güldürdü hem de duygulandırdı. Magnus aslında öylesine yalnızdı ki... Sonunda bu yalnızlık bitti. Alec'in bir ölümlü olduğu gerçeği kitap boyunca hep aklımdaydı. Bu konu hakkında ne yapacaklarını çok merak ediyorum. Alec, Magnus için bir vampir olmayı ister mi? Böyle bir şeyler okuduğumu hatırlıyorum ama tam olarak emin de olamıyorum. Sonraki kitapları beklemem gerekecek sanırım bunun cevabı için. Helen ve Aline'in varlığı beklenmedikti. İlişkilerini ve Shadowhunter dünyasındaki yerlerini elbette biliyorum ama bu kitapta olmalarını beklemiyordum. İkisini okumak çok keyifliydi. Asmodeus, dizide bayıldığım bir karakterdi. Açıkçası bunun tek nedeni, aktörüne bayılmam. Cehennemin yedi prensinden biri olduğu ve yedi büyük günahtan birini temsil ettiğini bilmek bana yeterli gelmişti bu kitaba kadar. Asmodeus'un temsil ettiği günahın şehvet olması o kadar iyi ki... Magnus'la da biraz bağdaştırdım bunu. Magnus'un sonraki kitaplarda Asmodeus'un babası olduğunu Alec'e söyleyeceğini ve diğer Gölge Avcısı dostlarımızın da öğreneceğini düşünüyorum. Babasına karşı çıkabilmesi çok güzeldi. Dediği gibi o artık bir yetişkin. Yine de bana kalırsa bunda Alec'in de etkisi vardı. Son olarak Ragnor Fell... Çok sevdiğim bir büyücüydü ve ölümü beni üzmüştü. Kitapta bahsinin geçtiği, Magnus'un onu hatırladığı tüm o anları, Raphael'in asla mesajlarına ulaşamayacağı halde ona mesaj atmasını okurken içim cız etti. İlk öğretmeni ve dostunu kaybetti Magnus. Daha doğrusu biz öyle sanıyorduk. Son sayfaya geldiğimde o büyücünün Ragnor olabileceği direkt aklıma gelmişti. Sonrasında olacakları merakla bekliyorum, özellikle Meclis'in yenilenmesini.

Kırmızı Büyü YazmalarıCassandra Clare · Artemis Yayınları · 2020121 okunma

·

189 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.